Metody specjalne
Terapia manualna
Jest metodą pracy opierającą się na szczegółowym badaniu, diagnozie, a następnie leczeniu manualnym. Postępowanie dotyczy pracy ze wszystkimi stawami, strukturami torebkowymi, więzadłami i mięśniami. W terapii manualnej wykorzystywane są bardzo efektywne i bezpieczne metody oraz techniki mobilizacji stawów obwodowych i stawów międzywyrostkowych (kręgosłup) w celu zwiększenia zakresu ruchu i zmniejszeniu bólu, który towarzyszy ruchowi. Sama terapia manualna nie może powodować bólu a jedynie może jej towarzyszyć niewielkie uczucie dyskomfortu. Stosujemy wiele technik wpływających na zmniejszenie dolegliwości bólowych, zwiększenie ruchomości stawów, a także poprawę komfortu życia. m .in:
Terapia manualna metodą Mulligana
• Metoda Cyriaxa (Medycyna Ortopedyczna)
• Metoda dr. Ackermanna
• Terapia punktów spustowych
• Techniki Aktywnego rozluźniania
• Techniki energizacji mięśni
• Mięśniowo-powięziowe rozluźnianie
Igłoterapia
Polega na wprowadzaniu cienkiej, akupunkturowej igły w odpowiednie miejsce na ciele. Idea igłoterapii jest inna niż akupunktury, ponieważ igła nie jest wprowadzana powierzchownie w punkty szlaków energetycznych (meridianów) wywodzących się z medycyny wschodu, tylko z zamysłem mechanicznego oddziaływania na tkankę łączną. Następnie działanie mechaniczne zostaje przetworzone w odpowiedni mechanizm neurofizjologczny. Igłoterapia bardzo dobrze wpływa na schorzenia takie jak:
- bóle barku
- napięciowe bóle głowy
- cierpnięcia dłoni
- łokieć golfisty
- łokieć tenisisty
- rwa kulszowa
- bóle kolana
- bóle związane ze stanami zwyrodnieniowymi
- shin splits (bóle przedniego przedziału piszczeli)
- bóle ścięgna Achillesa
Zabieg jest bezpieczny i przeprowadzany w warunkach pełnej sterylności.
Terapia FDM
Jest w 100% bezpieczna, jednakże w wielu przypadkach „mało przyjazna”. Niektóre techniki charakteryzują się dosyć dużą bolesnością, aczkolwiek zapewniam, iż warto wytrzymać kilka lub kilkanaście minut bolesnej terapii, aby dolegliwości (z którymi żyje się od tygodni lub miesięcy) ustąpiły. Reakcja na zastosowane techniki jest niemalże natychmiastowa. Terapeuta po przeprowadzonym wywiadzie wybiera test kontrolny (który będzie miernikiem zmian dolegliwości), a następnie wykonuje technikę leczniczą. Po jej zastosowaniu wykonuje się ponowny test, który przemawia za skutecznością terapii.
NDT bobatch
Rehabilitacja technikami torowania i ułatwiania pozwalająca na uzyskanie utraconej funkcji ruchowej oraz zwiększenie kontroli motorycznej. Stosowana jest po udarach, wylewach, wypadkach, urazach, zaburzeniach funkcji motorycznych. Metoda znajduje zastosowanie u dorosłych z neurogennymi zaburzeniami ruchu o charakterze zapalnym, zwyrodnieniowym czy urazowym. Największe zastosowanie znalazła jednak w przypadku rehabilitacji po udarze mózgu. Koncepcja Bobath to badanie i terapia Klientów z zaburzeniami CUN rozwiązująca problemy i zaburzenia funkcji, ruchu i tonusu mięśniowego. W koncepcji kładzie się szczególny nacisk na normalizację napięcia mięśni odpowiadających za prawidłową postawę i prawidłowy wzorzec ruchowy. Przez różne oddziaływania dąży się do wyhamowywania reakcji nieprawidłowych. Koncepcja Bobath zwraca uwagę na konieczność prawidłowych zgodnych z fizjologią oddziaływań od samego początku choroby.
Pinoterapia
Metoda stworzona przez lek. med. Radosława Składowskiego. Łączy elementy medycyny wschodniej i zachodniej, przez co zawartych jest wiele technik tworzących swoisty system terapeutyczny. Wykorzystuje się w niej narzędzia takie jak: piny, katy, mobilizacje i manipulacje stawowe, elementy igłoterapii.
W pinoterapii stymuluje się wybrane punkty na ciele, które pod wpływem bodźcowania pobudzają odpowiadające im ośrodki na mózgu, dzięki czemu możliwe jest zniesienie dolegliwości bólowych oraz zmniejszenie nagromadzonych w organizmie napięć.
Terapia w sposób nieinwazyjny pomaga przy:
- urazach sportowych,
- zaburzeniach równowagi mięśniowo- powięziowej,
- problemach trzewnych,
- bólach stawowych
- odreagowaniu psychologicznym i nerwowym
- zniesieniu napięcia stresowego w układzie nerwowym
- wzbudzeniu utraconego przewodnictwa nerwowego
- odtruwaniu i odkwaszaniu organizmu
- regulacji układów: trawiennego, krążeniowego, oddechowego, endokrynnego (hormonalnego), wydalniczego.
Terapia przeciwobrzękowa
Głównym celem kompleksowej terapii przeciwobrzękowej jest poprawa jakości życia, którą można osiągnąć poprzez redukcję obrzęku, zmniejszenie zwłóknienia tkanek oraz poprawę zakresu ruchomości stawów. Terapia składa się z dwóch faz:
- FAZA I (intensywna) – w tej fazie najważniejsza jest maksymalna redukcja obrzęku. W tym celu stosuje się manualny drenaż limfatyczny, kompresjoterapię oraz presoterapię. Czas jej trwania jest zależny od stopnia zaawansowania obrzęku.
- FAZA II (utrwalająco- optymalizująca) – jej celem jest utrwalenie i utrzymanie efektów, które uzyskano w fazie I za pomocą m.in. kompresjoterapii (terapia przy użyciu elastycznych materiałów uciskowych). Ze względuna przewlekły charakter obrzęku limfatycznego ta faza trwa przez całe życie.
Elementami kompleksowej terapii przeciwobrzękowej są: manualny drenaż limfatyczny (MDL), presoterapia, kompresjoterapia.
Neuromobilizacje
To metoda celowana na tkankę nerwową ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego oraz na narządy efektorowe, czyli mięśnie i organy wewnętrzne. Nerwy możemy wyobrazić sobie jako pajęczynę w ciele ludzkim, a terapię jako rozciąganie jej poszczególnych części, która wpływa na poprawę elastyczności i ruchomości. Dzięki temu normalizujemy ich zakłóconą pobudliwość, uzyskujemy zmniejszenie stanu zapalnego, szybsze gojenie, zmniejszenie napięcia podrażnionych tkanek oraz zmniejszenie bólu. Terapia prowadzi do pełniejszego przekazywania informacji w organizmie i sprawniejszego funkcjonowania jego mechanizmów obronnych. Z powodzeniem stosuje się ją m.in. w rwie kulszowej i barkowej ("drętwiejące" ręce), w zespole cieśni kanału nadgarstka, w usprawnianiu po urazach ortopedycznych oraz po operacjach kręgosłupa.